19 Eylül 2007 Çarşamba

şefin kerpeteni, nobir

"bir şeyi sevmeye göreyim, onun kötü yüzünü bana gösterecek karabasan hemen eşiktedir. kedileri öyle seviyorum ki, onları hemen düşümde görmeye yetiyor bu sevgi; bugün gibi yaşıyorum görüntüleri, yeşil gözlü bir kedinin kollarımda geçirdiği değişimi; yüzü birden acımasızlaşıyor, kendisi gitgide büyüyor, ellerime korkunç bir saldırıya kalkıyor, gözlerime pençe atıyor. tuhaftır, şöyle düşünüyorum (ensemi ısırdığını duyumsuyorum ve her şey bir karabasan gibi üstüme çöküyor): 'işte (panter) (kaplan), insanı olsa olsa böyle öldürür.'
uyandığımda her şeyi apaçık sansürden geçirmiştim bile. kedi işi sürdü ve ardından hemen unutulan bir olay olarak kapandı gitti. asılı duran ilmek ise şu oldu:
bir telefon kabinindeymişim ve bir kadın da bana kapının altından bir kedi uzatıyormuş."

Hiç yorum yok: